NC Part:8

NC Part:8

“อืม ปล่อยได้แล้วฉันจะไปอาบน้ำ” อี้ฟานถอนหายใจอย่างพ่ายแพ้กับมุขออดอ้อนของอีกฝ่าย

“ให้เลย์ช่วยอาบมั้ย?” จมูกโด่งรั้นกดสูดดมกลิ่นกายที่คละเคล้าไปด้วยกลิ่นบุหรี่และน้ำหอม

“ไม่กลัวฉันปล้ำรึไง” ร่างหนาหมุนตัวเข้าหาและสวมกอดตอบร่างบางกว่า

“ถ้ากลัวผมคงไม่ยืนอยู่ตรงนี้” ตอบพร้อมสายตาที่ท้าทาย

เดี๋ยวได้รู้ว่าการเล่นกับราชสีห์อย่างอี้ฟานจะได้ผลลัพธ์ออกมาเป็นยังไง...

สายน้ำที่ว่าเย็นกลับไม่สามารถดับความร้อนแรงของสองร่างที่เล้าโลมกันในอ่างน้ำไม่ได้เลย ริมฝีปากหวานกดจูบทั่วใบหน้าหล่อเหลาก่อนเลื่อนกลับเข้าหาริมฝีปากอุ่นชื้นที่พร้อมสนองรสจูบแสนเร่าร้อน

“อื้อออ” เสียงหวานครางผะแผ่ว อกบางแอ่นตัวรับสัมผัสจากฝ่ามืออุ่นที่ลูบไล้ปะป่ายทั่วตัวขาวที่คุกเข่าอยู่เหนือคนร่างสูง

ทั้งคู่ยังคงแลกเปลี่ยนหยาดน้ำหวานให้กันจนแทบลืมหายใจ นิ้วเรียวยาวของอี้ฟานไล้วนรอบเส้นทางสุขเรียกความเสียวให้แผ่ซ่านไปทั่วร่างจนอี้ชิงแทบทรุดตัว

“คริส..ย..อย่าแกล้ง”อี้ชิง ผละริมฝีปากออกมาต่อว่าคนที่ทำให้เขาเสียวจนอยากจะกรีดร้องกับปลายนิ้วที่ผลุบโผล่ในช่องทางหลัง ไม่รุกล้ำไม่ลากผ่านเหมือนจงใจกลั้นแกล้งให้อี้ชิงต้องการใจจะขาด

“เลย์ไม่ชอบหรอ?”

กึก!

ความต้องการที่เกิดจากมารยาชะงักงันกับเสียงแหบพร่าที่กระซิบไถ่ถามกลับ อู๋อี้ฟานเรียกชื่อเล่นของเขาดั่งกำลังเปิดใจให้เขาแล้วจริงๆ

นัยน์ตาพราวระยับด้วยหยาดน้ำจ้องมองตาคมที่มองตอบ ความรู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาดกระชากใจที่เยือกแข็งให้หลอมละลายด้วยไฟของอี้ฟาน

หรืออี้ชิงกำลังแพ้ภัยตัวเอง...

“ช..ชอบสิ” ตอบรับเสียงเครือหวานก่อนเริ่มบทเล้าโลมครั้งใหม่ด้วยความรู้สึกที่ต่างไป จูบที่เคยทำไปเพราะต้องจูบแปรเปลี่ยนเป็นจูบที่ออกมาจากใจจริง มือเนียนนุ่มที่เคยลูบไล้กายหนาเพราะต้องทำกลับเปลี่ยนเป็นกระทำเพราะต้องการ

ร่างเนียนละเอียดถูกปรับเปลี่ยนให้หันหลังเข้าหาอกกำยำ ปลายจมูกของอี้ฟานกดสูดดมความหอมตามลำคอขาวก่อนฝากฝังรอยรักทั่วเนื้อผ่อง มือหนาข้างหนึ่งคอยหยอกเย้าปรนเปรอแกนกายสวยส่วนอีกข้างสอดใส่นิ้วเข้าไปเบิกทางขยายช่องคับแน่นให้คุ้นชิน

“ฮึก..อ..คริส..เลย์เสียว..อ๊ะ!!” ครางเสียงสั่นกับการถูกปรนเปรอจากอีกฝ่าย

“ฉันเข้าไปได้รึยัง?” เอ่ยขออนุญาตทั้งที่สามารถทำได้หากอยากทำ แต่อี้ฟานไม่อยากฝืนใจคนรักเหมือนครั้งแรกที่เขามีอะไรกัน

“เข้ามาสิ...” อี้ชิงยกสะโพกกลมกลึงรอคอยแกนกายอีกฝ่ายสอดใส่เข้ามาในตัวเขา

“คริสรักเลย์นะครับ”

ครืน!!!

พังหมดแล้ว..ใจที่เคยแข็งแกร่งพังทลายลงไปในพริบตาเพราะคำว่ารักจากคนที่ทำเขาเจ็บมาตลอดสี่ปี

อี้ชิงแพ้อย่างราบคาบ..

“ค..คริส..อ๊าาา!!!” ยังไม่ทันจะได้เอื้อนเอ่ยสิ่งใดตอบ สิ่งแปลกปลอมที่ใหญ่กว่าเรียวนิ้วดึงจะติที่หลุดลอยกลับมารับรู้ความเป็นจริงที่สุขสม

อี้ฟานสอดใส่ตัวตนแล้วกดร่างเนียนนุ่มให้กลืนกินมันเข้าไปจนสุด นิ่งค้างรอคอยเวลาที่ร่างบางคุ้นชินกับกายเขาก่อนค่อยๆขยับสวนร่างกายที่กดตัวลงมาพร้อมรับศึก

“อ่ะ..อือออ..ล..เลย์” ครางอย่างพอใจกับบทรักที่ร่างเพรียวเป็นฝ่ายควบคุมเกม

“อื้อ..สะ..เสียว” ความรู้สึกสะท้านปนจุกกับแรงกระแทกที่สวนกระทบจุดกระสันจนตัวงอเกร็งใกล้ปลดปล่อย

“เลย์..อย่าเกร็ง” กัดฟันครางต่ำแทบขาดใจกับแรงตอดรัดจากช่องทางแคบ

“คริส..ล..เลย์ไม่ไหว..อ๊าาา!!!” เอ่ยพูดแทบไม่เป็นคำก่อนความอดทนจะสิ้นสุดลง ร่างโปร่งเอนตัวพึงอกแกร่งหายใจหอบเครือหลังก้าวผ่านจุดสูงสุด

“ไม่รอฉันอีกแล้ว” พูดเหมือนแง่งอนพลันจับพลิกกายขาวให้นอนพิงกับขอบอ่างแล้วสอดใส่ตัวตนกลับเข้าไปอีกรอบ

“อ๊ะ!!” เจ้าของร่างที่ถูกรุกล้ำผวานิดๆ จากอารมณ์ในกายที่หมดไปแต่อี้ชิงก็ทนเจ็บเพื่อให้อีกคนได้ปลดปล่อย ร่างขยับที่ถี่รัวไม่รอให้เจ้าของร่างได้คุ้นชินอย่างคราแรกส่งผลให้ร่างขาวเนียนสั่นคลอนไปตามแรงอารมณ์ของอี้ฟานอยู่ครู่หนึ่งในที่สุดอี้ฟานก็กลั่นน้ำสวาทจากตัวเขาเข้าสู่กายอีกคน

“อ่ะ..อือออ” พึงพอใจหลังปลดปล่อยก่อนลืมตามองร่างสะคร่าที่ช้อนตามองเขาอย่างหวานฉ่ำ แขนเรียวโอบรอบคอของอี้ฟานพลางกดคอเขาให้โน้มลงรับจูบจากร่างบาง

ไม่จะเป็นต้องสื่อสารออกมาเป็นคำพูดอี้ฟานก็รับรู้จากการกระทำได้ว่า

จางอี้ชิงเริ่มเทใจให้เขาแล้ว...

NC Part : 6

NC Part : 6

“อ่ะ..อี้...อี้ฟาน” อี้ชิงที่เริ่มไม่มีสติเอ่ยครางชื่ออีกคนเสียงเบาแผ่ว ร่างเพรียวโปร่งดิ้นพล่านอย่างอึดอัดกับอารมณ์ที่ปะทุและยากจะดับลง

“หึ นายชดใช้สิ่งที่นายก่อซะจางอี้ชิง”

เสื้อยืดสีหวานถูกรื้อถอดจากกายขาวโดยฝีมือของร่างสูง นัยน์ตาวาวโรจน์จับจ้องร่างขาวสะอาดที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานมาก มือหนาค่อยๆทาบทับลงบนผิวเนื้อเนียนละเอียดเรียกเสียงครางฮือจากคนถูกสัมผัสดั่งคำเชิญชวนให้ลิ้มรสเนื้อกายหอม

ความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนมีเซ็กส์ครั้งแรกหวนกลับมาอีกครั้งริมฝีปากอุ่นชื้นจูบทับบนหน้าผากเนียนไล่ลงมายังปลายจมูกแล้วจบที่ริมฝีปากนุ่มที่เผยอรอรับอย่างรู้งาน กดดูดซับกลีบปากล่างที่แสนหวานก่อนขยับสอดปลายลิ้นเข้าทักทายโพรงปากชื้นที่มีลิ้นอุ่นนิ่มคอยเกี่ยวพันทักทายสิ่งมาเยือน

“อือ..” เสียงครางเครือบ่งบอกความพอใจในรสจูบ มือร้อนลูบไล้ผิวเนื้อหอมแล้วมาหยุดทักทายยอดอกสวยที่แข็งสู้รับแรงสัมผัสของนิ้วมือ

“ฮ่ะ..อ๊ะ” อี้ชิงผละริมฝีปากออกจากจูบหวานร้องครางสะท้านหลังถูกกระตุ้นอารมณ์หวาม

ริมฝีปากชื้นไล่ลงซุกไซร้ทั่วลำคอพร้อมฝากรอยรักไว้ทั่วทุกที่ที่ลากผ่าน มือหนาผละจากยอดไตสวยเลื่อนลงไปบีบคลึงสะโพกนิ่งที่แอ่นรับมือใหญ่ก่อนเกี่ยวขอบกางเกงยางยืดของอี้ชิงแล้วถอดออกพร้อมชั้นในเผยร่างขาวผ่องคล้ายยังบริสุทธิ์ที่ไม่มีใครได้สัมผัสมาเนิ่นนาน

มือเล็กกว่าช่วยปลดกระดุมและถอดกางเกงตัวใหญ่เปลื้องพ้นพันธนาการกายหนาไม่รีบเร่ง แม้ร่างกายของเขาจะต้องการอีกฝ่ายมาเติมเต็มสักแค่ไหน อี้ชิงยกแขนโอบรอบลำคออีกฝ่ายที่ยังคงคลอหยอกเย้ายอดอกหวานให้เขาแอ่นกายรับความสยิวได้ไม่สิ้นสุด

“อ๊ะ..อ๊า คุณ..อือออ” เสียงครางดังขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเมื่อถูกร่างด้านบนปรนเปรอให้ทั้งช่วงบนและช่วงล่าง มือใหญ่ลูบไล้และบีบนวดแกนกายสวยที่แข็งเกร็งใกล้ปลดปล่อย แต่เหมือนดิ่งขึ้นฟ้าแล้วตกลงมาสู่เหวลึกเมื่ออี้ฟานหยุดการหยอกล้อกับแกนกายมิหนำซ้ำปลายนิ้วอุ่นยังกดปิดปลายทางไม่ให้อี้ชิงได้ปลดปล่อย

“ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ” กระซิบพร่าข้างใบหูชื่นชมความงามที่คงเดิมพร้อมคลอเคลียจูบซับจนร่างนวลหอมสั่นสยิว อี้ฟานเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉ่ำหวานแสนเร่าร้อน “แต่น่าเสียดาย....”

“...” อี้ชิงรู้สึกหวั่นกลัวกับประโยคล่าสุดที่ทิ้งช่วงริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรงรอฟังคำพิพากษาที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเขาต่อจากนี้

“อสรพิษอย่างนายถึงจะสวยแค่ไหนแต่นายมันก็แค่งูที่เลี้ยงไม่เชื่อง” แววตาจากที่เคยอ่อนโยนเมื่อครู่ฉายความโกรธออกมาอย่างเด่นชัด ถึงลึกๆใจอี้ฟานยังอยากจะถนอมและอ่อนโยนกับอี้ชิงมากแค่ไหน แต่สิ่งที่อี้ชิงเคยทำกับเขาตั้งแต่ครั้งนั้นจนตอนนี้มันยังไม่ทำให้กำแพงแห่งความเกลียดชังที่เขามีทลายลงได้

“ม..ไม่นะ..อย่า..อ๊ะ!!” ความกลัวที่มีมากกว่าฤทธิ์ยาสั่งให้ร่างกายขยับหนีปิศาจร้ายที่กำลังจะปลิดวิญญาณร่างกายที่แทบไม่มีแรงลงเหลือจะต่อต้าน อี้ฟานเบียดกายเข้าแนบชิดร่างเนียนขาวจนไม่เหลือที่ว่างของคนทั้งสองก่อนสอดใส่แกนกายเข้าลุกล้ำเส้นทางรัก

ไม่มีการเล้าโลม เบิกทาง หรือใช้ตัวช่วยใดๆ...

“ฮึก เจ็บ...อ๊าาา!!!” อี้ชิงแผดร้องอย่างน่าสงสารเมื่อรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดและความเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกฉีกร่างให้แยกออกจากกัน

“ฮื่อออ..” ความฝืดเคืองที่ถูกชโลมด้วยโลหิตช่วยปรับเปลี่ยนให้แกนกายใหญ่เข้าไปได้ลื่นไหลดียิ่งขึ้น อี้ฟานขบฟันระงับอาการยากปลดปล่อยก่อนขยับกระแทกตัวตนในช่องทางแน่นไม่รีรอให้อีกฝ่ายผ่อนคลายกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไป

“อี้..อี้ฟานพอ...อ่ะ..ผม..ผมขอ..ฮึก..อ๊ะ!!” น้ำตามากมายพรั่งพรูออกมาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ไม่สามารถพูดออกมาได้ ทั้งอยากปลดปล่อยความอึดอัดนี้หากแต่อีกฝ่ายยังกักขังเส้นทางด้วยนิ้วมือ ทั้งเจ็บปวดกับการเคลื่อนไหวในตัวเขาที่ไม่ถามยินยอมของเจ้าของ

“ฮ่ะ...อ่ะ..อ๊ะ....แน่นชิบ!” อี้ฟานครางต่ำอย่างพอใจในรสเพศไม่สนใจเสียงร้องขอและร่างกายที่ดิ้นขืนทั้งที่มีความต้องการของอี้ชิง ความเจ็บแสบที่เกิดจากรงเล็บยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบให้โหมกระพือใส่แรงเข้าไปในช่องทางแน่นไม่คิดผ่อน

“เบา..บ...อ๊ะ...อ๊า..อ๊า” ความเจ็บที่เริ่มแทนที่ด้วยความกระสันผลักสติที่มีให้หลุดหายเหลือไว้เพียงความวาบหวามกับบทรักสุดรุนแรง

เสียงเตียงปะทะชนพนังผสมผสานเสียงผิวเนื้อกระทบชิด บวกกับคลื่นทะเลที่ดังกระทบฝั่งช่างเป็นเสียงเพลงที่ไพเราะสำหรับคนทั้งสอง

“ฮ่ะ..อ่ะ..อ่ะ..อื้อ...” อี้ชิงครางสั่นเมื่อถูกอี้ฟานปรับเปลี่ยนท่าลุกขึ้นนั่งโดยให้ร่างบางเป็นฝ่ายคร่อมคุมเกม ก่อนกดจูบร้อนแลกเปลี่ยนความหอมหวานกายส่วนล่างเข้าเชื่อติดและเคลื่อนไหวเพื่อรอการปลดปล่อยในอีกไม่กี่นาที

“คิดว่ามันจะจบง่ายขนาดนั้นเลยหรอ หื้ม?” เสียงทุ้มเอ่ยเย้าร่างเพรียวสวยที่เร่งเร้ากระแทกตัวใกล้ปลดปล่อย

“ฮึก แต่ผมไม่..ไหวแล้ว..อ่ะ..อื้อ” คำพูดสั่นเครือแทบกลืนหายไปกับแรงกระตุ้นจากลิ้นชื้นที่ขยับรัวเร็วดูดดุนยอดเม็ดเล็ก

“ฮื่อ..”

“ผม..อึก..ผมขอร้อง อ๊าาา” ในที่สุดอี้ฟานก็ยอมปล่อยแกนกายอีกคนพร้อมช่วยชักนำจนอี้ชิงได้ปลดปล่อยในที่สุด ร่างกายเกร็งกระตุกตอดรัดสิ่งด้านหลังก่อนปล่อยน้ำสีขุ่นให้หยาดไหลออกมาอาบโคนกาย

“หึ ทีนี้ตาฉันฉันบ้างล่ะ” อี้ฟานกระตุกยิ้มมองใบหน้าสวยที่ชื้นเหงื่อก่อนพลิกร่างที่ใกล้จะหลับใหลให้นอนคว่ำกับเตียงนุ่ม มือหนาจับสะโพกกลมกลึงให้แอ่นสูงแล้วสอดใส่ตัวตนเข้าไปจนสุดทาง

“อ๊ะ!!...คุณอี้ฟาน” กายบางผวาเกร็ง มือจิกปลอกหมอนระบายความเสียวซ่านที่ถูกจู่โจมอีกระรอก

“อย่าเกร็ง..” เอ่ยสั่งเจ้าของช่องทางแน่นผ่อนคลายให้เขาเข้าออกได้สะดวก ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมทำตามและตอดรัดเป็นจังหวะผสมผสานกับการสอดใส่ของอี้ฟาน

“อ๊ะ..อ๊า..แรง..อึก”

เพลิงอารมณ์ยังคงขับเคลื่อนอยู่ซ้ำๆแม้ต่างฝ่ายจะต่างปลดปล่อยไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ถึงฤทธิ์ยาที่อี้ชิงใช้มอมเมาจะออกฤทธิ์แค่หนึ่งชั่วโมงแต่อี้ฟานใช่ว่าจะหมดแรงสิ้นสุดตามยาเหมือนอี้ชิง เขายังคงหลอมรวมกายเขากับร่างหอมอยู่อย่างนั้นจนกว่าเขาจะพอใจกับมัน

“เลีย” คำสั่งที่ทำคนกำลังจะสลบต้องฝืนลืมตาขึ้นมามอง

“ไม่” ตอบปฏิเสธเสียงแผ่วทว่านักแน่น แก้มขาวขึ้นสีระเรื่ออย่างเขินอายกับภาพแกนกายหนาเปรอะเปื้อนน้ำรักกำลังจ่อตัวที่ปากเขารอเวลาให้อี้ชิงลิ้มรสมัน

“งั้นฉันจะต่ออีกสักรอบ” คำขู่ต่อบทสวาททำให้อี้ชิงรีบแลบลิ้นตวัดไล้เลียปลายใหญ่อย่างจำยอม เพราะหากขืนให้อี้ฟานเข้ามาในตัวของเขาต่ออี้ชิงคงเดินไม่ได้เป็นอาทิตย์แค่นี้ก็ไม่มีแรงจะขยับตัวอยู่แล้ว

“อื้อ..” ส่งเสียงอื้ออึงเมื่ออีกฝ่ายส่งตัวตนเข้ามาในโพรงปาก

“ซี้ด..เร็วสิ” สั่งบังคับให้อี้ชิงดูดชิมรสฝาดขื่นชวนอาเจียนก่อนขยับกระแทกในโพรงอุ่นชื้นแล้วปล่อยน้ำขุ่นคาวเข้าไปให้อี้ชิงฝืนกลืนกิน

“อ่ะ...อาาา” ครางต่ำสิ้นสุดการชักน้ำ กายสูงขยับตัวลงมานอนเคียงข้างกายบางที่หลับตาพริ้มใกล้เข้าสู่นิทรารมย์ นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าซีดเผือดริมฝีปากแดงฉ่ำมีหยาดน้ำขุ่นของเขาแตะแต้มที่มุมปาก

ช่างเป็นภาพที่เร่าร้อนจริงๆ...

“นอนซะคนดี พรุ่งนี้นายค่อยตื่นมาให้ปากคำฉัน” จูบซับหน้าผากชื้นแล้วทิ้งตัวนอนเข้าสู่นิทราตามอีกคน

=กลับไปเม้นให้เราด้วยเน้อ=