NC Part : 6
“อ่ะ..อี้...อี้ฟาน”
อี้ชิงที่เริ่มไม่มีสติเอ่ยครางชื่ออีกคนเสียงเบาแผ่ว
ร่างเพรียวโปร่งดิ้นพล่านอย่างอึดอัดกับอารมณ์ที่ปะทุและยากจะดับลง
“หึ
นายชดใช้สิ่งที่นายก่อซะจางอี้ชิง”
เสื้อยืดสีหวานถูกรื้อถอดจากกายขาวโดยฝีมือของร่างสูง
นัยน์ตาวาวโรจน์จับจ้องร่างขาวสะอาดที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานมาก
มือหนาค่อยๆทาบทับลงบนผิวเนื้อเนียนละเอียดเรียกเสียงครางฮือจากคนถูกสัมผัสดั่งคำเชิญชวนให้ลิ้มรสเนื้อกายหอม
ความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนมีเซ็กส์ครั้งแรกหวนกลับมาอีกครั้งริมฝีปากอุ่นชื้นจูบทับบนหน้าผากเนียนไล่ลงมายังปลายจมูกแล้วจบที่ริมฝีปากนุ่มที่เผยอรอรับอย่างรู้งาน
กดดูดซับกลีบปากล่างที่แสนหวานก่อนขยับสอดปลายลิ้นเข้าทักทายโพรงปากชื้นที่มีลิ้นอุ่นนิ่มคอยเกี่ยวพันทักทายสิ่งมาเยือน
“อือ..”
เสียงครางเครือบ่งบอกความพอใจในรสจูบ มือร้อนลูบไล้ผิวเนื้อหอมแล้วมาหยุดทักทายยอดอกสวยที่แข็งสู้รับแรงสัมผัสของนิ้วมือ
“ฮ่ะ..อ๊ะ” อี้ชิงผละริมฝีปากออกจากจูบหวานร้องครางสะท้านหลังถูกกระตุ้นอารมณ์หวาม
ริมฝีปากชื้นไล่ลงซุกไซร้ทั่วลำคอพร้อมฝากรอยรักไว้ทั่วทุกที่ที่ลากผ่าน
มือหนาผละจากยอดไตสวยเลื่อนลงไปบีบคลึงสะโพกนิ่งที่แอ่นรับมือใหญ่ก่อนเกี่ยวขอบกางเกงยางยืดของอี้ชิงแล้วถอดออกพร้อมชั้นในเผยร่างขาวผ่องคล้ายยังบริสุทธิ์ที่ไม่มีใครได้สัมผัสมาเนิ่นนาน
มือเล็กกว่าช่วยปลดกระดุมและถอดกางเกงตัวใหญ่เปลื้องพ้นพันธนาการกายหนาไม่รีบเร่ง
แม้ร่างกายของเขาจะต้องการอีกฝ่ายมาเติมเต็มสักแค่ไหน
อี้ชิงยกแขนโอบรอบลำคออีกฝ่ายที่ยังคงคลอหยอกเย้ายอดอกหวานให้เขาแอ่นกายรับความสยิวได้ไม่สิ้นสุด
“อ๊ะ..อ๊า
คุณ..อือออ” เสียงครางดังขึ้นอีกเป็นเท่าตัวเมื่อถูกร่างด้านบนปรนเปรอให้ทั้งช่วงบนและช่วงล่าง
มือใหญ่ลูบไล้และบีบนวดแกนกายสวยที่แข็งเกร็งใกล้ปลดปล่อย แต่เหมือนดิ่งขึ้นฟ้าแล้วตกลงมาสู่เหวลึกเมื่ออี้ฟานหยุดการหยอกล้อกับแกนกายมิหนำซ้ำปลายนิ้วอุ่นยังกดปิดปลายทางไม่ให้อี้ชิงได้ปลดปล่อย
“ยังสวยเหมือนเดิมเลยนะ”
กระซิบพร่าข้างใบหูชื่นชมความงามที่คงเดิมพร้อมคลอเคลียจูบซับจนร่างนวลหอมสั่นสยิว
อี้ฟานเงยหน้าขึ้นมาสบตาฉ่ำหวานแสนเร่าร้อน “แต่น่าเสียดาย....”
“...”
อี้ชิงรู้สึกหวั่นกลัวกับประโยคล่าสุดที่ทิ้งช่วงริมฝีปากเม้มแน่นเป็นเส้นตรงรอฟังคำพิพากษาที่เปลี่ยนแปลงชีวิตเขาต่อจากนี้
“อสรพิษอย่างนายถึงจะสวยแค่ไหนแต่นายมันก็แค่งูที่เลี้ยงไม่เชื่อง”
แววตาจากที่เคยอ่อนโยนเมื่อครู่ฉายความโกรธออกมาอย่างเด่นชัด ถึงลึกๆใจอี้ฟานยังอยากจะถนอมและอ่อนโยนกับอี้ชิงมากแค่ไหน
แต่สิ่งที่อี้ชิงเคยทำกับเขาตั้งแต่ครั้งนั้นจนตอนนี้มันยังไม่ทำให้กำแพงแห่งความเกลียดชังที่เขามีทลายลงได้
“ม..ไม่นะ..อย่า..อ๊ะ!!”
ความกลัวที่มีมากกว่าฤทธิ์ยาสั่งให้ร่างกายขยับหนีปิศาจร้ายที่กำลังจะปลิดวิญญาณร่างกายที่แทบไม่มีแรงลงเหลือจะต่อต้าน
อี้ฟานเบียดกายเข้าแนบชิดร่างเนียนขาวจนไม่เหลือที่ว่างของคนทั้งสองก่อนสอดใส่แกนกายเข้าลุกล้ำเส้นทางรัก
ไม่มีการเล้าโลม
เบิกทาง หรือใช้ตัวช่วยใดๆ...
“ฮึก เจ็บ...อ๊าาา!!!” อี้ชิงแผดร้องอย่างน่าสงสารเมื่อรับรู้ถึงกลิ่นคาวเลือดและความเจ็บปวดยิ่งกว่าถูกฉีกร่างให้แยกออกจากกัน
“ฮื่อออ..” ความฝืดเคืองที่ถูกชโลมด้วยโลหิตช่วยปรับเปลี่ยนให้แกนกายใหญ่เข้าไปได้ลื่นไหลดียิ่งขึ้น
อี้ฟานขบฟันระงับอาการยากปลดปล่อยก่อนขยับกระแทกตัวตนในช่องทางแน่นไม่รีรอให้อีกฝ่ายผ่อนคลายกับสิ่งแปลกปลอมที่เข้าไป
“อี้..อี้ฟานพอ...อ่ะ..ผม..ผมขอ..ฮึก..อ๊ะ!!” น้ำตามากมายพรั่งพรูออกมาด้วยความรู้สึกหลากหลายที่ไม่สามารถพูดออกมาได้
ทั้งอยากปลดปล่อยความอึดอัดนี้หากแต่อีกฝ่ายยังกักขังเส้นทางด้วยนิ้วมือ
ทั้งเจ็บปวดกับการเคลื่อนไหวในตัวเขาที่ไม่ถามยินยอมของเจ้าของ
“ฮ่ะ...อ่ะ..อ๊ะ....แน่นชิบ!” อี้ฟานครางต่ำอย่างพอใจในรสเพศไม่สนใจเสียงร้องขอและร่างกายที่ดิ้นขืนทั้งที่มีความต้องการของอี้ชิง
ความเจ็บแสบที่เกิดจากรงเล็บยิ่งกระตุ้นอารมณ์ดิบให้โหมกระพือใส่แรงเข้าไปในช่องทางแน่นไม่คิดผ่อน
“เบา..บ...อ๊ะ...อ๊า..อ๊า”
ความเจ็บที่เริ่มแทนที่ด้วยความกระสันผลักสติที่มีให้หลุดหายเหลือไว้เพียงความวาบหวามกับบทรักสุดรุนแรง
เสียงเตียงปะทะชนพนังผสมผสานเสียงผิวเนื้อกระทบชิด
บวกกับคลื่นทะเลที่ดังกระทบฝั่งช่างเป็นเสียงเพลงที่ไพเราะสำหรับคนทั้งสอง
“ฮ่ะ..อ่ะ..อ่ะ..อื้อ...”
อี้ชิงครางสั่นเมื่อถูกอี้ฟานปรับเปลี่ยนท่าลุกขึ้นนั่งโดยให้ร่างบางเป็นฝ่ายคร่อมคุมเกม
ก่อนกดจูบร้อนแลกเปลี่ยนความหอมหวานกายส่วนล่างเข้าเชื่อติดและเคลื่อนไหวเพื่อรอการปลดปล่อยในอีกไม่กี่นาที
“คิดว่ามันจะจบง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
หื้ม?” เสียงทุ้มเอ่ยเย้าร่างเพรียวสวยที่เร่งเร้ากระแทกตัวใกล้ปลดปล่อย
“ฮึก
แต่ผมไม่..ไหวแล้ว..อ่ะ..อื้อ”
คำพูดสั่นเครือแทบกลืนหายไปกับแรงกระตุ้นจากลิ้นชื้นที่ขยับรัวเร็วดูดดุนยอดเม็ดเล็ก
“ฮื่อ..”
“ผม..อึก..ผมขอร้อง
อ๊าาา” ในที่สุดอี้ฟานก็ยอมปล่อยแกนกายอีกคนพร้อมช่วยชักนำจนอี้ชิงได้ปลดปล่อยในที่สุด
ร่างกายเกร็งกระตุกตอดรัดสิ่งด้านหลังก่อนปล่อยน้ำสีขุ่นให้หยาดไหลออกมาอาบโคนกาย
“หึ
ทีนี้ตาฉันฉันบ้างล่ะ” อี้ฟานกระตุกยิ้มมองใบหน้าสวยที่ชื้นเหงื่อก่อนพลิกร่างที่ใกล้จะหลับใหลให้นอนคว่ำกับเตียงนุ่ม
มือหนาจับสะโพกกลมกลึงให้แอ่นสูงแล้วสอดใส่ตัวตนเข้าไปจนสุดทาง
“อ๊ะ!!...คุณอี้ฟาน” กายบางผวาเกร็ง มือจิกปลอกหมอนระบายความเสียวซ่านที่ถูกจู่โจมอีกระรอก
“อย่าเกร็ง..”
เอ่ยสั่งเจ้าของช่องทางแน่นผ่อนคลายให้เขาเข้าออกได้สะดวก
ซึ่งอีกฝ่ายก็ยอมทำตามและตอดรัดเป็นจังหวะผสมผสานกับการสอดใส่ของอี้ฟาน
“อ๊ะ..อ๊า..แรง..อึก”
เพลิงอารมณ์ยังคงขับเคลื่อนอยู่ซ้ำๆแม้ต่างฝ่ายจะต่างปลดปล่อยไปไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
ถึงฤทธิ์ยาที่อี้ชิงใช้มอมเมาจะออกฤทธิ์แค่หนึ่งชั่วโมงแต่อี้ฟานใช่ว่าจะหมดแรงสิ้นสุดตามยาเหมือนอี้ชิง
เขายังคงหลอมรวมกายเขากับร่างหอมอยู่อย่างนั้นจนกว่าเขาจะพอใจกับมัน
“เลีย” คำสั่งที่ทำคนกำลังจะสลบต้องฝืนลืมตาขึ้นมามอง
“ไม่”
ตอบปฏิเสธเสียงแผ่วทว่านักแน่น แก้มขาวขึ้นสีระเรื่ออย่างเขินอายกับภาพแกนกายหนาเปรอะเปื้อนน้ำรักกำลังจ่อตัวที่ปากเขารอเวลาให้อี้ชิงลิ้มรสมัน
“งั้นฉันจะต่ออีกสักรอบ”
คำขู่ต่อบทสวาททำให้อี้ชิงรีบแลบลิ้นตวัดไล้เลียปลายใหญ่อย่างจำยอม เพราะหากขืนให้อี้ฟานเข้ามาในตัวของเขาต่ออี้ชิงคงเดินไม่ได้เป็นอาทิตย์แค่นี้ก็ไม่มีแรงจะขยับตัวอยู่แล้ว
“อื้อ..” ส่งเสียงอื้ออึงเมื่ออีกฝ่ายส่งตัวตนเข้ามาในโพรงปาก
“ซี้ด..เร็วสิ”
สั่งบังคับให้อี้ชิงดูดชิมรสฝาดขื่นชวนอาเจียนก่อนขยับกระแทกในโพรงอุ่นชื้นแล้วปล่อยน้ำขุ่นคาวเข้าไปให้อี้ชิงฝืนกลืนกิน
“อ่ะ...อาาา”
ครางต่ำสิ้นสุดการชักน้ำ
กายสูงขยับตัวลงมานอนเคียงข้างกายบางที่หลับตาพริ้มใกล้เข้าสู่นิทรารมย์
นัยน์ตาคมเข้มจ้องมองใบหน้าซีดเผือดริมฝีปากแดงฉ่ำมีหยาดน้ำขุ่นของเขาแตะแต้มที่มุมปาก
ช่างเป็นภาพที่เร่าร้อนจริงๆ...
“นอนซะคนดี
พรุ่งนี้นายค่อยตื่นมาให้ปากคำฉัน”
จูบซับหน้าผากชื้นแล้วทิ้งตัวนอนเข้าสู่นิทราตามอีกคน
=กลับไปเม้นให้เราด้วยเน้อ=
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น