NC Part:19[TaoHo]

NC Part:19[TaoHo]

“ไม่กล้าสินะ ใจเสาะกว่าที่คิด..” จุนมยอนยิ้มเหยียดหยันพลันค่อยๆปล่อยมือจากคอแกร่ง

“คุณดูถูกผมเกินไปแล้วนะ” มือที่เคยเป็นดั่งกำแพงกั้นเขาทั้งสองแปรเปลี่ยนเป็นโอบกอดรวบรัดร่างเพรียวบางเข้าชิดกายแทบทุกส่วน

ที่ให้เกียรติเพราะเห็นเป็นเพื่อนของเจ้านาย

แต่ถ้าอีกฝ่ายมาเสนอให้อย่างนี้เห็นทีต้องสนองลมคำหยัน!

ใบหน้าหล่อคมโน้มประกบจูบแลกเรียวลิ้นกับร่างเล็กกว่า รสแอลกอฮอล์จากจุนมยอนถูกส่งถึงอีกคนให้ลุ่มหลงและมัวเมากับความขมปนหวานพร่าดังเสพติดน้ำหวานที่ผสมพิษของอสรพิษกลิ่นกายเย้ายวนใจ

จูบร้อนผลัดลุกผลัดรับประโคมอารมณ์สวาทร่างทั้งสองเซสะเปะสะปะเดินชนข้าวของที่วางรอบๆตัวจนหยุดที่ผนังไม้โดยร่างเล็กอยู่ใต้อาณัติกามเกมที่จุดขึ้น มือสองคู่ช่วยปลดเปลื้องอาภรณ์ของกันและกันจนเหลือปราการชิ้นสุดท้ายที่ปกปิดอวัยวะบ่งบอกเพศ

“สรุปฉันหรือนายที่เมากันแน่นะ?” หลังจากริมฝีปากได้เป็นอิสระคนในเขตกั้นของร่างสูงก็เอ่ยถามดั่งคนที่คิดว่าตนถือธงแห่งชัยชนะ

“ผมว่าทั้งคู่” ตอบคำถามไปตามสิ่งที่ประมวลเห็นก่อนโน้มหน้าลงไปดูดกัดตามผิวเนื้อขาวน่าสร้างรอยสีเลือดประดับร่าง

คนหนึ่งเมาสุราตามแผนยั่วเย้า อีกคนเมาร่างกายน่าสั่งสอนก็ถือว่าแฟร์ๆต่อกัน...

“ฮึก..อ๊ะ!!” ความเจ็บแถวต้นคอจากการถูกกัดและดูดเร้าเรียกเสียงครางกระตุ้นอารมณ์ดิบเถื่อนให้ลุกฮือขึ้นอีกขั้น

ถึงจะไม่มีครอบครัวแต่ใช่ว่าหวงจื่อเทาจะไร้ประสบการณ์เฉกที่แสดงให้นายสะใภ้เห็น เขารู้วิธีทำรักที่เหมาะกับคนนั้นๆและแน่ล่ะว่าเขารู้ว่าคนที่ตนเล้าโลมอยู่นี่ชอบเซ็กส์ที่ร้อนแรงขนาดไหน

“ซูโฮ...” เอ่ยครางชื่อเล่นของอีกฝ่ายอย่างถือวิสาสะ มือร้อนลูบไล้และบีบเค้นตามผิวขาวจนแดงช้ำ ยิ่งบีบเคล้าคลึงแรงเท่าไหร่ยิ่งเรียกเสียงครางสมใจจากเจ้าของร่าง

จื่อเทายกยิ้มเมื่อเขาสามารถเปลี่ยนแปลงงูพิษร้ายเป็นแมวเชื่องๆตัวหนึ่งได้ จุนมยอนในตอนนี้ดูน่าเอ็นดูกว่าหลายวันที่ผ่านมาเป็นไหนๆ จับสัมผัสไปส่วนไหนก็ครางรับอ้อนตอบเหมือนลูกแมวโดนเกาคาง

“ยะ..ยิ้มอะไร..อื้อ” เอ่ยถามถึงที่มาของรอยยิ้มพร้อมเสียงเครือครางจากมือที่สัมผัสสิ่งกลางกาย

“ยิ้มรับสิ่งที่ผมกำลังจะได้ต่อจากนี้ไง” พลิกร่างอีกคนให้หันหน้าเข้าหาผนังไม้ก่อนรูดรั้งชั้นในเปื้อนคราบน้ำที่ปริ่มหมิ่นจากร่างเล็กลงไปสุดข้อเท้า จากจัดการผ้าชิ้นน้อยออกจากร่างขาวผ่องก็หันมาถอดชิ้นส่วนสุดท้ายออกจากร่างกายเผยร่างกายเปลือยเปล่ามากกล้ามเนื้อ

“อ๊ะ..อ๊า อ๊า” เสียงแหบหวานดังระงมเมื่อถูกมือของคนด้านหลังรูดดึงแกนกายตนรีดน้ำรัก แขนทั้งสองข้างคำยันกับผนังเพื่อทรงตัวสะโพกกลมกลึงแอ่นตัวรับนิ้วชื้นเฉาะน้ำจากตนที่สอดใส่เข้ามาเบิกช่องทาง

“ทีนี้รู้รึยังว่าผมกล้าแค่ไหน” แกล้งถามกลับกระซิบข้างใบหูก่อนเบียดยัดสอดใส่แกนกายที่อยากปลดปล่อยออกเต็มทีเข้าไปในช่องทางหลัง

“อึก..อ๊าาาา!!” ตอบคำถามเป็นเสียงหวีดร้องร่างทั้งร่างเกร็งสะท้าน เพราะอวัยวะที่คับแน่นมากกว่าเรียวนิ้วสอดแทรกกลีบทางหลังเข้ามาจนสะโพกนิ่มชนชิดหน้าขาของอีกคน

“อ้อ...ผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อจื่อเทานะครับ...หวงจื่อเทา” เอ่ยแนะนำตัวเป็นทางการและเน้นย้ำดั่งต้องการให้อีกคนจดจำชื่อเขาเหมือนตอกจารึกมันไม่มีวันลบลืม สะโพกสอบเริ่มเคลื่อนขยับครางเสียงพึงพอใจกับความคับแน่นที่บีบรัดรอบแกนกายไม่รีรอให้จุนมยอนพร้อมและเตรียมใจ

“อยะ...อย่าเพิ่ง..อ่ะ..อ๊ะๆๆๆ” จุนมยอนเอ่ยห้ามคนที่เอาแต่กระแทกกายเพราะความเจ็บที่แผ่ครอบคลุมตัว แต่เมื่ออีกคนไม่คิดฟังเขาก็ทำได้เพียงเชิดหน้ารับความเจ็บปวดปนเสียวซ่าที่ดีกว่าหยุดค้างปลิดห้วงอารมณ์

บทเพลงเพลิงสวาทยังลุกโชนควบคุมกันอยู่อย่างนั้นแม้ปลดปล่อยแตะทางสวรรค์กันไปแล้วในรอบแรก หากถ้าใครเอ่ยปากขอพักก่อนก็ย่อมถือเป็นฝ่ายแพ้ไร้ข้อกังขาแน่ล่ะว่าทั้งสองไม่คิดยอมแพ้ให้เสียเชิงมีแต่จะพุ่งเข้าหาไปจนกว่าน้ำหมดตัวกันไปข้าง

ใจเขาใจเรา ถึงฟิคเราจะไม่สนุกแต่เม้นให้บ้างก็ดีนะ :D http://my.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1170725&chapter=21